اللهمّ وَفّقْني فيهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ

خدايا توفيقم ده در آن به سازش کردن نيکان

وجَنّبْني فيهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ

و دورم دار در آن از رفاقت بدان

وأوِني فيهِ بِرَحْمَتِکَ الي دارِ القَرارِ

و جايم ده در آن با مهرت به سوي خانه آرامش

بالهِيّتَکِ يا إلَهَ العالَمين

به خدايي خودت اي معبـود جهانيان

شرح دعا

اللهمّ وَفّقْني فيهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ

”ابرار و نيکوکاران در قرآن”‌

خداوند (عزوجل) در قرآن کريم در مورد ابرار و نيکوکاران پانزده صفت به کار برده است که به آن اشاره مي‌نماييم:

1- ايمان به خداوند يگانه 2- ايمان به روز قيامت 3- ايمان به فرشتگان 4- ايمان به قرآن 5- ايمان به پيامبران 6- نيت خالص براي رضاي خداوند 7- بخشيدن بخشي از اموال به خويشان 8- کمک به يتيمان 9- کمک به فقيران 10- کمک به رهگذران 11- آزاد نمودن بنده 12- اقامه و برپاداري نماز 13- زکات به مستحقان دادن 14- وفاي به عهد 15- صبر در برابر شدائد و سختي‌ها

 که اگر بخواهيم هر يک از اين صفات را شرح دهيم آنگاه است که رابطه متقابل هر يک از اين صفات را نسبت به يکديگر در مي‌يابيم که به نوعي هر يک از اين صفات مکمل يکديگرند، به طور مثال، کسي که به خداوند عزوجل ايمان آورده است نمي‌تواند بگويد که من به قرآن ايمان ندارم چرا که قرآن است که انسان‌ها را به سوي ايمان به خدا و تعبد و بندگي ذات اقدس هدايت مي‌نمايد و کسي که به قرآن ايمان آورده است نمي‌تواند منکر نماز و زکات گردد چرا که اگر چنين کند دستورات صريح قرآن را در اين باره زير پا گذاشته است و... که براي واضح شدن اين مطلب آيه مورد نظر را بيان مي‌داريم: ”

لَّيْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاکِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّآئِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَـئِکَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَـئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ”‌(بقره ،177) يعني ”نيکوکاري بدان نيست که روي به جانب مشرق يا مغرب کنيد (زيرا اين اثري نخواهد داشت) ليکن نيکوکار کسي است که به خداي عالم و روز قيامت و فرشتگان و کتاب آسماني و پيغمبران ايمان آورده و دارايي خود را در راه دوستي خدا به خويشان و يتيمان و فقيران و رهگذران و گدايان بدهد و هم در آزاد کردن بندگان صرف کند و نماز به پا دارد و زکات مال به مستحقان برساند و با هر که عهد بسته به موقع خود وفا کند و در کارزار و سختي‌ها صبور و شکيبا باشد و به وقت رنج و تعب صبر پيشه کند، کساني که بدين اوصاف آراسته‌اند، آنان به حقيقت راست‌گويان عالم و آن‌ها پرهيزگارانند”‌ که ما نيز از خداوند در اين روز مي‌خواهيم که ما را جزء کساني که پيروي از راه ابرار و نيکان واقعي مي‌کنند و صفات آنان در قرآن آمده است قرار دهد.

و جنبني فيه مرافقه الاشرار
”شيطان سر دسته اشرار”‌

هر انساني اگر در انجام عملي از شيطان پيروي نمايد به يقين شر آن عمل گريبان گير او خواهد شد، چرا که شيطان انسان‌ها را امر به کارهاي زشت و ناپسند مي‌نمايد ”إِنَّمَا يَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاء وَأَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ”‌(بقره ،169) يعني ”اين شيطان است که به شما دستور بدکاري و زشتي مي‌دهد و طوري عمل مي‌نمايد که سخناني از روي جهل و ناداني (مانند شرک و ظلم و افترا) به خداوند نسبت دهيد”‌ که شيطان دشمني آشکارا براي انسان است ”إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ”‌(بقره ،168) يعني ”محققا شيطان از براي شما دشمني واضح و آشکار است”‌ و مي‌خواهد انسان را به ضلالت و گمراهي بکشاند و به همين دليل است که خداوند بلندمرتبه مي‌فرمايد: ”وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ”‌(همان) يعني ”وسوسه‌هاي شيطان را پيروي نکنيد”‌ که شيطان عامل هر شري است، پس کساني که از شيطان و وسوسه‌هاي او که همه نافرماني از دستورات ذات اقدس پروردگار مي‌باشد پيروي کنند جزو اشرار مي‌گردند زيرا آنان هر عملي را که انجام مي‌دهند به دستور شيطان است و شيطان جز شر و فساد انسان را به چه چيز ديگري دعوت نمي‌نمايد که ما نيز در اين روز از خداوند مي‌خواهيم که ما را از دوستي و رفاقت با شيطان و پيروان و يارانش که عامل هر شر و فتنه‌اي مي‌باشند دور سازد .

و اوني برحمتک الي دارالقرار بالهيتک يا اله العالمين

”نويد جانبخش الهي”‌

براي آنکه انسان بتواند به دارالقرار (محل آرامش) يعني بهشت برين دست يابد لازمه آن اين است که صفاتي را که براي ابرار ذکر گرديد را دارا باشد و خود را از صفات و حرکات و رذيله اشرار که همه آن‌ها نشأت گرفته از شيطان رجيم و رانده شده از درگاه حق مي‌باشد دور سازد و به قول خداوند تعالي ”وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ”‌(مائده ،2) يعني ”و يکديگر را در نيکوکاري و تقوا ياري نماييد نه بر گناه و دشمني و ستمکاري”‌ که آن هنگام است که خداوند به نيکوکاران و تقواپيشگان اين‌گونه بشارت مي‌دهد ”

قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَيْرٍ مِّن ذَلِکُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ”(آل عمران ، 15) ‌يعني ”(اي پيامبر) به امت بگو: مي‌خواهيد شما را آگاه گردانم به بهتر از اين‌ها، که بر آنان تقوا پيشه کنند نزد خداوند باغ‌هاي بهشتي است که از زير درختان آن نهرها جاري است و در آن جاويد هستند و زنان پاکيزه و آراسته‌اي و (بهتر از همه آن‌ها خشنودي خداوند است) و خداوند به حال بندگان بينا است”‌ که ما نيز در اين روز از خداوند به حق خداونديش درخواست مي‌نماييم که ما را در دارالقرار يعني بهشت برينش جاي دهد و ما را از عذاب و آتش دوزخ در امان بدارد.